Lekker navelsinaasappels plukken. Vers van de boom. Voor ons alle vier. Vier want we hebben gasten uit Nederland: vrienden Monica en Roelof. Teresa de hond natuurlijk mee. Het gras is gelukkig droog. Een, twee, drie, vier grote …kleng van de boom. Teresa raket vooruit en kijkt af en toe waar ik blijf. Zo, navels in de rugtas en hup mandarijnen halen twee terrassen hoger. Bij Giuseppe. Stelen, want Giuseppe is een bullebak. Vinden wij… want hij had zijn assistente uitgekafferd in zijn tandartsenpraktijk in Palermo. Dat hoorden we via Nevio die een paar terrassen hoger woont. Stelen van Giuseppe is een geuzendaad. Ik ben de weg verder naar boven nog niet opgegaan of… hinnik.
Shit het paard! Ik heb het niet op paarden. Ik heb een paardentrauma. En dit beest is verschrikkelijk, het moet aandacht, maar aaien mag je hem niet. Loop je dan door dan gaat het dier je in je rug duwen en blijft dat doen. En blijft je volgen. Vorige keer ben ik ook met truukjes een heel eind omgelopen.
Ik ga aan de rand van de weg staan achter een boom als het dier me nadert. Zijn kop steekt ie naar voren om… om wat. Ik ga een richel lager zodat hij me niet kan raken. Hij reikt, ik wijk. Ik ga nog een richel lager. Het beest kan er niet meer bij. Daar staan we. Hij neemt de tijd, ik baal. Ik roep Teresa om te proberen het paard weg te jagen. De hond blaft dapper maar zonder succes. Daar staan we nog steeds. Zo kom ik nooit bij de mandarijnen. Het beest wacht geduldig en ik niet. Plots na toch wel een lange minuut of vijf rent het dier om de bocht naar het weitje wat lager waar ik inmiddels ben gaan staan. Ik moet weer omhoog om niet gekopduwd te worden en dat doe ik ook vlug met mijn paardenangst. Nu is de weg boven mij wel vrij. Ik schat mijn kansen voor mandarijnen. Het dier graast wat in het weitje, maar ik zie dat hij op me let. Shit! Dit gaat niet lukken. Ik moet de mandarijnen voor vandaag opgeven, het paard gaat me altijd inhalen.
Okee dan maar naar huis. Maar, Ik moet dan over het weitje waar het beest heen en weer loopt of… keisnel de langere weg rechtsom die heel steil is naar de schuur beneden rennen. En voor de schuur daar is een hek over de weg tegen juist het brutale paard. Het beest gaat nu de struiken wat lager in vlak bij het waterbassin, zie ik. En dus grijp ik mijn kans. Ik roep Teresa die meteen meespurt , ik zet het op een lopen en stop pas als ik veilig achter het hek ben geraakt. Hijg, hijg, maar gelukt! Ik kijk nog naar boven maar zie niets komen.
Sorry jongens morgen mandarijnen met een afleider.
Geef een reactie