FORZA!
Ik zit nog niet op mijn fiets om de eerste steile klim in Assisi te nemen of ik rij een grote groep tegemoet komende jongens voorbij. Forza roepen ze en wuiven. Ik zwaai kort koel terug en kijk even op als een professional. Ik moet mijn aandacht op de weg houden, zeker in Italie. Ik zwaai omhoog de bocht door. Het gaat lekker. De geit in me is wakker.De eerste helling neem ik makkelijk. Dan komt weer een bocht en daarna is het echt heel steil. Ik denk wel 10 procent, zo’n 150 meter lang. Een oudere man klapt voor me. Ik lach. Ik merk dat ik de enige fietser ben in Assisi en ook nog een senior. Meer mensen kijken en lachen me toe. Ik waan me in een etappe van de Giro en kom alleen boven.
Het gaat echt goed, hoewel ik nu flink moet aanzetten. Hup naar boven. Vlak voor de Basilico de San Francesco moet ik door een haagje mensen. Die kijken bewonderend. Nou nou, dat is leuk om mee te maken. Niemand fietst hier ook, vandaar waarschijnlijk. Een mannetje in de winkeldeur steekt zijn duim op.
Ik ben boven en hijg flink. Maar ik ben niet kapot. En ongetraind! Dan bedenk ik dat ik al maanden buikspieroefeningen doe gecombineerd met krachttraining van mijn biceps. Dus je benen zijn zo sterk als de kracht van je buikspieren. Leve Pilates!!
Geef een reactie