Ik heb een kip gezien, een mensenkip in een reusachtig schilderij van Frank Stella. Van de menigte opgeplakte tekenvormen van Stella was uiteindelijk de kip het belangrijkst. Maar de kip bevond zich niet op het schilderij, de kip werd achter het werk gespeeld door een franse danser. Die roboteert eerst wat rond en verandert dan in een acrobatische mensenkip.
…. Ik ben in Metz in het nieuwe Pompidou met de grote houtwelving als entree: een breed samenspel van gebogen spanten.
Stella’s werk “Polombe” miste een kip, maar de danser bracht heel sterk het menselijk bestaan in beeld: van robot naar kakelaar naar naakte mens in een JohnCage-stilte.. Die de muziek pas aanzet als hij zelf aangekleed en is verdwenen. In het schilderij? Nee.
Ik gaf hem in de gang een hand.
Kipquote van Gera: ‘De mensheid is een kale kip door zichzelf geplukt en door zichzelf in en uit de goot gehaald’
Geef een reactie