Ik ben niet bang uitgevallen denk ik. Paniek is me vreemd. Een held ben ik ook niet. Siestatijd,dutje doen,luieren of anders lummelen s’middags. Locatie Dunas resort in Villavieja. Woestijnlandschap. Heet. Ik lig op bed dus te lummelen en schrijf tegelijkertijd aan mijn blog. Muskietennet over mijn kop.
Ventilator aan. Nog even laatste nieuws zien. Kriebel aan mijn rug. Krab krab. Over? Weer irritant gekriebel. Ik vrees een insekt, veeg iets weg en trek het net aan aan mijn zijkant. Geen geklooi meer. Na een poosje sta ik op voor een plasje.
Naast mijn bed zie ik wat ik heb weggeveegd: een joekel van een schorpioen. Die daar rustig ligt als dood. Nou vangen dus want die moet wel vertrekken. Een afgesneden flesje over het beest dat niet slaapt. Meteen knalt een lange staart omhoog.
‘Als die je had gebeten was het tedeh-tedeh geworden’, vertelt iedereen me onomwonden,’ De jongen van het resort maakt nuchter een eind aan het leven van mijn indringer.
De afdruk van het beest is nog duidelijk te zien in het laken. Iewwe .
Ik logeer in Villavieja bij de woestijn Tatacoa en ik ben aan de dood ontsnapt. In ieder geval aan de Tedeh_tedeh.
HASTA.
John
Geef een reactie